De medische podcasts schieten als paddenstoelen uit de grond. Logisch, want de honger naar het op een makkelijke en laagdrempelige manier consumeren van medische kennis is groot. Waar komen al deze podcasts eigenlijk vandaan? Wie bedenkt zo’n podcast? In deze blogs leer je de personen kennen achter deze medische podcasts. Wat is hun achtergrond, waarom zijn ze hiermee begonnen en wat willen ze ermee bereiken? Vandaag leer je Vanessa van Otterdijk kennen, initiatiefnemer van Podcast Prematuur.
Wie is Vanessa van Otterdijk?
Vanessa is na 24 weken zwangerschap bevallen van Vince, een prachtige zoon met een gewicht van slechts 680 gram. Er volgden vijf onzekere maanden met meerdere tegenslagen. Het was een gevecht voor het leven en tegen de dood. Vanessa en haar man stapte op een razende trein zonder te weten of die ooit vaart zou minderen. Ze hebben het station bereikt en mochten samen met Vince naar huis. Maar een vroeggeboorte stopt niet bij thuiskomst.
Hoe ben je op het idee gekomen om een podcast te starten?
We waren net een jaar thuis met Vince nadat we veel hadden meegemaakt in het ziekenhuis. Ik had veel verwachtingen van het thuis zijn met Vince, maar dat viel vies tegen. Ik viel in een diep zwart gat. Ik wilde heel graag mijn verhaal delen. In eerste instantie wilde ik een boek schrijven. Het kwam alleen niet uit mijn pen. Met onze TOP kinderfysiotherapeut besprak ik dat er veel behoefte was aan lotgenotencontact. Ik ging een paar keer naar het Mama café, maar ik levelde niet met de andere mama's, omdat wij echt te veel hebben meegemaakt met Vince. Ik ben op zoek gegaan naar ouders van prematuren die op de NICU hebben gelegen en dat gaf mezelf zoveel herkenning. Toen ik op het nieuws een keer hoorde over podcasts is er een lampje gaan branden. Als ik een podcast ga maken over prematuren, dan kunnen alle ouders die ook in dat gat zitten hiernaar luisteren en er hopelijk steun uit halen.
Hoe bereid je een podcast aflevering voor?
Dat is nu heel anders dan in het begin, omdat ik inmiddels wel veel ervaring heb opgedaan. In het begin vond ik het erg spannend. Dan had ik vragen opgeschreven en zelfs een compleet plan B uitgewerkt: als ze op die manier reageren, dan kan ik deze vraag weer stellen. Op een gegeven moment heb ik een compilatie gemaakt van mijn eigen verhaal als een soort inleiding van de podcast. Nu laat ik bij de start van het interview deze compilatie horen aan mijn gasten. Het zijn vijf behoorlijk heftige minuten en het zet ons allemaal even met beide benen op de grond. We worden allemaal weer terug gezogen naar de NICU tijd waardoor je emoties naar boven komen. Als je vanuit daar een gesprek begint, dan wordt het een heel puur gesprek. Het geeft ook een vertrouwen aan de ouders, omdat ik ze mijn diepste pijn laat zien.
Wat maakt voor jou podcasten zo bijzonder?
Als ik een gesprek voer met een lotgenoot, dan is het heel anders dan als jij, die deze ervaring niet hebt gehad, gaat praten met iemand wiens kindje op de NICU heeft gelegen. Sowieso voer je deze gesprekken bijna niet meer. Je laat iemand nooit 45 minuten aan één stuk doorpraten zonder je eigen lijn of verhaal te pakken. Dat is precies wat podcasten zo bijzonder maakt. Het is heel intiem waar je naar zit te luisteren. Het is denk ik heel belangrijk voor de verwerking en de heling. Luisteraars die de pijn herkennen en dat je wordt verteld dat het heel normaal is om je zo te voelen.
Krijg je veel reacties op je podcast?
Zeker, ik krijg hartverscheurende reacties. Bijvoorbeeld dat ouders gaan hardlopen buiten met mijn podcast op en dat vervolgens de tranen over hun wangen stromen. Ze voelen zoveel herkenning en kunnen dan eventjes hun emoties laten gaan. Die reacties zijn voor mij wel heel belangrijk. Podcasten is een heel eenzijdig medium, je krijgt niet direct feedback van een publiek zoals bij theater. Ik heb daardoor toch een paar dipjes gehad waarbij ik dacht: "waar doe ik het toch allemaal voor?". Deze reacties laten mij beseffen dat andere ouders echt steun en herkenning kunnen halen uit mijn podcast en daar doe ik het voor.
Hoe ga je om met de heftige verhalen van je gasten?
In het begin vond ik de gesprekken best zwaar, omdat ik zelf nog aan het begin stond van het verwerkingsproces. In de loop van de tijd kan ik daar beter mee omgaan, maar ik heb nog steeds op hele onverwachte momenten dat een uitspraak mij heel erg kan raken. Ik probeer het ook niet meer weg te slikken, het is oké. Ik laat het even gaan en dan pak ik het weer op. Sommige dingen zijn echt uit herkenbaarheid, maar als ik praat met ouders wier kindje is overleden dan raakt me dat zo diep. Misschien ook wel omdat Vince een aantal keren zo op het randje van de dood heeft gelegen. Momenten dat ik soms al afscheid aan het nemen was van hem en eigenlijk aan het wachten was op zijn dood. Ik heb alleen niet het idee dat ik dat moet verwerken om maar niet emotioneel daarvan te worden.
Welke aflevering heeft je het meeste geraakt?
Poeh, moeilijke vraag. Als je het hebt over het emotionele aspect dan vind ik de podcastafleveringen met ouders waarbij hun kind is overleden erg indrukwekkend. Ik heb gesproken met een tweelingmama en zij heeft beide kinderen verloren. Dat was echt hartverscheurend. Als ik naar de twee seizoenen kijk, dan zit er zoveel afwisseling in. Ik heb zelf zoveel geleerd. De neurobioloog met wie ik heb gesproken heeft mij een inzicht gegeven waardoor mijn kijk is veranderd op wat er is gebeurd. Zo heb ik geleerd dat het kind zodra het eitje wordt bevrucht voor de helft van de moeder en de helft van de vader is. Het zelfverwijt dat veel moeders hebben is dus eigenlijk niet helemaal terecht, want 50% komt ook van de vader. Toen dacht ik: 'Wauw, dit moeten alle ouders weten!'. Ik vind het sowieso onzin om je schuldig te voelen als er iets gebeurt met je kind, maar dat gebeurt wel heel snel. Als je je dan toch schuldig voelt denk ik dan, deel dan je verdriet en schuldgevoelens met elkaar.
Hoe ziet de toekomst van Podcast Prematuur eruit?
Ik wil verder met mijn project "Waarom eet mijn prematuur zo moeizaam". Ik wil dit heel graag vanuit verschillende hoeken laten zien zoals de logopedist, ergotherapeut etc. Het is niet alleen om het antwoord en de tools te krijgen over waarom mijn prematuur zo moeizaam eet, maar ook vooral de weg ernaar toe. Deze podcast heeft vooral te maken met mijn eigen ontwikkeling met Vince en dit is op dit moment een probleem waar ik zelf tegenaan loop. Ik wil graag zoveel mogelijk informatie verzamelen en bespreken. Mijn podcast verandert dus eigenlijk zoals Vince ook verandert en opgroeit, want zoals ik eerder al zei: "Een vroeggeboorte stopt niet bij thuiskomt".
Verdien je ook geld met de podcast?
In eerste instantie betaalde ik alles zelf. Op een gegeven moment ben ik begonnen met het maken van prematuurpopjes. Dit zijn poppen die dezelfde hoofdomtrek, lengte en gewicht hebben van iemands prematuur geboren kind. Het is heel bijzonder als ouders om dit te hebben, omdat je al snel vergeet hoe klein je eigen kindje was. Daar haal ik geen winst uit, maar ik dek slechts de kosten van mijn podcast ermee. Ik ben wel betaald voor een paar afleveringen, maar dat zijn dan echt de instanties die passen bij die aflevering en die er belang bij hebben dat ik hun naam noem zodat ze meer naamsbekendheid krijgen.
Wil je nog iets kwijt aan de lezers?
Ik merkte in het begin dat gasten zich nogal bezwaard voelden om tegenover mij te zitten, omdat ze zichzelf met mij vergeleken. Wat mensen snel doen is hun eigen problemen bagatelliseren, omdat iemand anders iets ergers mee hebben gemaakt. Maar ik heb deze podcast gemaakt zodat ouders herkenning zouden vinden in hun verhaal, in de delen die we allebei hebben meegemaakt of gevoeld. Wat jij hebt meegemaakt is voor jou het ergste en wat ik heb meegemaakt is voor mij het ergste. Precies daarom zijn wij emotioneel gezien gelijk aan elkaar. Dat is mijn boodschap, voel je niet bezwaard met jouw verhaal.
Ben jij nou nieuwsgierig geworden naar de afleveringen van Podcast Prematuur? Luister dan hier alle 48 afleveringen of luister naar het verhaal van Vanessa in de podcast aflevering die ze samen met de vader van Vince opnam hier.
Comments